( από το λατιν. socius = εταίρος), Κοινωνική και οικονομική θεωρία που αποβλέπει στη δημιουργία πρότυπης ανθρώπινης κοινωνίας, με τη δικαιότερη διανομή του εισοδήματος και του πλούτου και την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής, ώστε να σταματήσει η εκμετάλλευση των φτωχότερων τάξεων από τους πλούσιους εργοδότες - τσιφλικάδες - βιομήχανους κ.λ.π. Βασική έννοια του σοσιαλισμού, είναι η κοινοκτημοσύνη, που εμφανίστηκε από την εποχή του Πλάτωνα και εφαρμόστηκε από τους Εσσαίους και τους πρώτους Χριστιανούς, μέχρι το 200 μ.Χ., οπότε εμφανίστηκε ο σκοταδισμός του μεσαίωνα και της φεουδαρχίας για να απαγορευθεί οριστικά κάθε σκέψη συνέχισης της κοινοκτημοσύνης και της ιδέας του σοσιαλισμού. Από τα μέσα του 19ου αιώνα άρχισαν να ξαναεμφανίζονται σε μεγάλη έκταση σοσιαλιστικές θεωρίες, με σπουδαιότερη εκείνη του Μάρξ. Σε αντίθεση όλων όσων ανέπτυξαν σοσιαλιστικές θεωρίες πριν από τον Μάρξ, και περιορίστηκαν ουσιαστικά στην καταγγελία των κοινωνικών αδικιών και την ονειροπόληση μιας ιδανικής κοινωνίας (ουτοπικός σοσιαλισμός), ο Μάρξ στήριξε το σοσιαλιστικό του οικοδόμημα, πάνω σε σταθερές φιλοσοφικές θεωρίες και οικονομικές έρευνες (επιστημονικός σοσιαλισμός), στις βάσεις του οποίου στηρίχθηκε το μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος το 1848. ΄Ομως κατά την εξέλιξη των διάφορων σοσιαλιστικών θεωριών, στις διάφορες χώρες, προέκυψε διάσπαση όσον αφορά τα μέσα και τις μεθόδους που θάπρεπε να χρησιμοποιηθούν για την πραγματοποίηση του κοινού πάντοτε στόχου, που ήταν η εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνίας σε μια χώρα. ΄Ετσι διακρίνουμε τους γνήσιους μαρξιστές, που πίστευαν ότι μόνος τρόπος είναι η επανάσταση, η βίαιη ανατροπή του κρατούντος καθεστώτος και η εγκατάσταση δικτατορίας του προλεταριάτου, και τους ρεφορμιστές μαρξιστές που πίστευαν πως η εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, μπορεί να έλθει μέσα από το νόμιμο δρόμο της κοινοβουλευτικής πάλης του λαού και την άνοδο των σοσιαλιστών στην εξουσία, χωρίς εγκατάσταση δικτατορίας του προλεταριάτου.-