(από το Λατιν. imperium = εξουσία - κυριαρχία).Είναι η ανάπτυξη και η άμεση συνέχιση των βασικών ιδιοτήτων και των εντονώτερων γνωρισμάτων του Καπιταλισμού και ειδικώτερα είναι η ανώτατη και τελευταία φάση ανάπτυξης του Καπιταλισμού, που ορίζεται : 1) από την αντικατάσταση του ελεύθερου ανταγωνισμού της αγοράς με το μονοπώλιο. 2) από τη συγχώνευση του τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου. 3) από την εξαγωγή του κεφαλαίου από χώρες με πλεόνασμα κεφαλαίου, σε χώρες φτωχές και υπανάπτυκτες, με τις δυσμενέστερες συνθήκες αποπληρωμής του. 4) από το σχηματισμό κεφαλαιοκρατικών μονοπωλιακών ενώσεων (πολυεθνικές εταιρείες), που διαμοιράζονται τις παγκόσμιες αγορές και λυμαίνονται τις τοπικές παραδοσιακές αγορές με την μέθοδο αρχικά του αθέμιτου συναγωνισμού μέχρι την τελική εξαφάνιση τους, οπότε γίνονται αυτές (οι πολυεθνικές) μονοπώλια και 5)από την εδαφική καταπάτηση περιοχών του κόσμου με στρατιωτικά κυρίως μέσα (στρατός του ΝΑΤΟ), που φθάνει σε ολοκληρωματική υποδούλωση των λαών που ζούν εκεί ή σε απλή επιβολή στους λαούς αυτούς καθεστώτων υποτέλειας, που ελέγχονται άμεσα από την ηγεσία του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Σ΄αυτή την τελευταία περίπτωση, βλέπουμε συνδιασμό ιμπεριαλιστικού και αποκιοκρατικού φαινομένου. Την επιτυχία όλων των παραπάνω στόχων του ιμπεριαλισμού, διευκολύνει η κάτω από διάφορα ψευδεπίγραφα κίνητρα συνένωση κρατών και λαών με διαφορετικά εθνολογικά και πολιτιστικά γνωρίσματα σε μεγάλη αυτοκρατορία που αναγκαστικά βρίσκεται στα χέρια και την αυταρχική διακυβέρνηση των ισχυρότερων από αυτά. (Π.χ. η Ε.Ο.Κ των 15 κρατών βρίσκεται στα χέρια Γερμανίας - Γαλλίας - Αγγλίας) κατά τα πρώτυπα των Η.Π.Α. της Ε.Ο.Κ.,αλλά και της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης, όπου μετά το 1931 εγκαταστάθηκε ο κρατικός ιμπεριαλισμός και λειτούργησε μέχρι την κατάρευσή του (1990) καλύπτοντας τα συμφέροντα μιας ιδιόμορφης κυρίαρχης και παντοδύναμης κοινωνικής τάξης με ταυτόχρονη αφαίρεση απο το ρωσικό προλεταριάτο κάθε οργάνου δημοκρατικής διαχείρισης της εξουσίας.-